NRC HANDELBLAD 13 Sept 2001 De Weemoed van Fifi L’Amour

De spil van de avond is de verleidelijke en onderhoudende gastvrouw Fifi L’Amour, een Australische entertainer (met Frans-joodse afkomst) die al jaren in Amsterdam woont. Moeiteloos schakelt ze tussen Engels, Frans, Duits, Nederlands, Italiaans en Jiddisch repertoire, speelt in op reacties van de gasten aan de tafels en het weerwerk van haar vaste begeleider, de toetsenist Rodolfo Ravissant. Tijdens ons voorgerecht treedt ze op in zelfgemaakt kostuum waarvoor de boegbeelden op de VOC-schepen model hebben gestaan: gul gedecolleteerd met stuurwielen op de borsten en ankers op de schouders. Maar ze hoeft het niet alleen van de flamboyante outfit te hebben- Fifi heeft ook een stem als een klok. ‘Milord’ en ‘La Vie en Rose’van Piaf, twee liedjes uit ‘Fiddler on the Roof’en een Italiaans liefdeliedje brengst ze enthousiast over het voetlicht. Ze laat de bruidgom van de jongensvrijgezellentafel en de bruid van de meisjesvrijgezellentafel walsen op de ‘Wedding Dance’uit The Godfather om ‘te oefenen’. En ze zingt ‘La Mer’als een ode aan alle moeders: La Mère. Na een uitbundig ‘Wunderbar’van Cole Porter laat ze ons alleen met tussengerecht, om tijdens het hoofdgerecht met Rodolfo terug te komen als “Antje en Jantje”in Volendammer dracht- met dien verstande dat Rodolfo schort, kanten kapje en vlechtjes draagt, terwijl Fifi houterig rondklost op klompen, in een grote zwarte broek met tochtlatten en snor op het gezicht geschminkt. Hier openbaart zich haar clowneske kant, maar haar optreden word nooit plat. Haar Hollands repertoire is vooral ontroerend met liedjes van Ramses Shaffy en Fien de la Mar, en ‘Mensch Durf te Leven’. Als ze ‘Ámsterdam Huilt’ zingt, zie ik iemand aan de tafel voor ons zelfs een traantje wegpinken. Bij het dessert krijgen we nog een portie Fifi en Rodolfo, ditmaal in een zigeunerachtige outfit met ditto repertoire: ‘Those were the Days’, ‘Golden Earrings’, ‘Johnny is the Boy for Me’ (maar in het Frans). Een muzikale gast komt aan tafel en zingt ‘Ain’t She Sweet’ en Fifi antwoordt met het jazz nummer ‘I need a little Sugar in my Bowl’ van Bessie Smith- waarmee toch nog de broeierigheid van de Wallen naar binnen sluipt. Tot slot (“Wij gaan iets cultureels doen”) zingt ze zelfs een stukje uit Wagners Ring des Nibelungen (“Wij doen twintig uur in drie minuten”), in vereenvoudigde versie: de heel tekst bestaat uit twee woorden: Fuck You. Een stijlvolle opera-act met een ondeugend kantje: dat tekent de sfeer van de avond.

 

NOORD HOLLANDSE DAGBLAD 28 Juni 2001 Vergane romantiek, weemoed: de blues

De hoofdattractie is Fifi L’Amour, begeleid door Rodolfo Ravissant. L’Amour is een dame van Australisch komaf en gezegend met een dijk van een stem. Ze ontpopt zich als clown, heks, pure verleidster of kwetsbare nimf en draagt extravagante creaties van haar eigen hand.

 

RESIDENCE Dec 2001 Het publiek valt als een blok voor deze rasartiesten......

verschijnen Fifi L’Amour en Rodolfo Ravissant. Fifi met een extreeem hoog kapsel en gekleed in een bizar zwart pakje met veel kant en roze glitters. Rodolfo netjes in een pak. Op piano begeleid door Rodolfo zet Fifi een prachtig lied van Marlene Dietrich in. Onmiddelijk gevolgd door ‘The Port of Amsterdam’ van Jacques Brel en een tangonummer. Een geweldige stem, verrassend spel en hele gekke bekken. Het publiek valt als een blok voor deze rasartiesten. Waneer Rodolfo om hulp vraagt bij de tapnummer krijgt hij dat dan ook meteen. Bestek, voeten, servies- alles wordt ingezet om het passende geluid bij Fifi’s ijverig bewegende benen te produceren......de tweede act. Ditmaal verschijnt Fifi ten toneel als waarzegster. Edith Piaf, Hildegarde Knef en Rossini passeren de revue. De derde act volgt tijdens het hoofdgerecht. In een uitbundige tutu vemaakt het publiek zozeer, dat het publiek bijna vermakelijker dreigt te worden dan de act. Een nette heer in pak danst, zingt en zwaait uitbundig met zijn armen. Het is een dolle boel, maar, gek genoeg, geen moment plat of beschamend.

 

D’OUDE BINNENSTAD Jan 2002

Na de Zeewolf Ontplofte de Zaal Fifi L’Amour, die meereisde met Nina Hagen en in Amsterdam bleef hangen, treedt op als gastvrouw, zangeres en performer. Rodolf Ravissant, muzikaal alleskunner begeleidt haar. Fifi verschijnt met uitdagende split, brutaal en direct. Met vol geluid breekt ze de individuele muurtjes van afwachtendheid af. Met succes, want dan breekt dat merkwaardige gevoel door: “Hé! Ik ben uit!”.

 

GAYKRANT Juli 2001 Zang en Eetspektakel Vol Weemoed

Die stem, haar clowneske uitstraling en die komische kostuums maken haar tot een unicum. Hoe zij Edith Piaf neerzet is fantastisch...... Overdreven..... extravagant..... koude rillingen

 

HET PAROOL 5 Juni 2001 De Spiegeltent van Fifi L’Amour

L’Amour de perfecte leading lady zingt feilloos Engels, Frans, Duits, Nederlands, Russisch en Jiddisch. Altijd met toetsenist Rodolfo Ravissant aan haar zijde. Fifi is in de eerste plaats een vrouwelijke clown met een olijke oogopslag en even verrassende als krankzinnige kostuums, die ze zelf ontwerpt en maakt. Tijdens de premiere was ze eerste onthuld in Hongaarse fantasie-folklore; later verscheen ze in boegbeeld-look en bij de laaste sessie was ze gehuld in witte tule, droeg ze rinkelende muntjes rond haar taille en was haar imposante decolleté omlijst door witte zwanendons. En dan de stem! Terwijl Mademoiselle L’Amour haar hand niet omdraaide voor de ene kuitenflikker na de andere, zong ze een repertoire dat reikte van Cole Porter en chansons van Piaf tot in het Nederlands en het Engels gezongen liedjes van Ramses Shaffy (“We Shall Continue”). De hilarische apotheose was een pastiche op Wagners Ring das Nibelungen, vertolkt met waarachtig operatimbre en dito divagedrag.

 

HET PAROOL 6 Nov 2002 Fifi en Rodolfo Een uitbundige show.......

Engels, Frans, Duits, Nederlands, Italiaans- het duo draaide er de hand niet voor om. En toen Fifi zich even terugtrok om zich in een nieuw, dit keer zwart gewaad te hullen was er even een kort recital van Rodolfo, die op verzoek uit de zaal Fur Elise in een nieuw pianojasje stak.....en omdat het publiek niet wilde stoppen met klappen gooiden ze er nog een toegift achteraan: een echte Shaffy. De zaal zong, vocht, lachte en bad mee en beloonde het duo met een deels staande ovatie.

 

HET PAROOL 21 October 2003 Diep Decolleté

‘I wanna be evil,” zong ze luid en schreeuwde ze krachtig. Ze keek fel, stoer, uitdagend, ontschuldig, kwaad, balde haar fuisten en lachte gul. Wat een mimiek! Rodolfo Ravissant kwam met een aantal kurkdroge grappen en reageerde alert. Het was een avond lekker lachen en met nummers van Brel, Piaf en Shaffy voor velen een feest van herkenning. Vrolijk zongen ze mee met nummers als Delilah en Wij zullen Doorgaan.

 

HET PAROOL Sept.2004 Het Lot van een “Bijbelse Bitch”

De energie spatte er van af met zangeres Fifi L’Amour en “de man met de fastest hands” pianist Rodolfo Ravissant.......met een bruisende show, opnieuw veelzijdige en spetterende. Dus neuriede het publiek vertrouwd mee op het refrain van ‘Le Mer’, werd vol overgave meegezongen op ‘Rien de Rien’ maar kon men ook genieten van een hilarische vertelling van Noel Cowards ‘I’ve been to a Marvellous Party”. Rodolfo zorgde tijdens al dat vertier voor de muzikale ondersteuning maar liet-ook solo- horen wat hij muzikaal in huis had.

 

HET PAROOL 12 Oct 2005 To Burka or not to Burka

Eigenlijk waren de teksten veelzeggend genoeg, maar L’Amour onderstreepte bijna een uur lang haar vrijgevochten geest met ondubbelzinnige lichaamsbewegingen en gelaatsuitdrukkingen.

 

HET PAROOL Juni 2007 Brecht

L’Amour, een kleine vrouw met een enorme keel en mimiek, maakte gisteravond samen met haar partner en pianist Rodolfo Ravissant, BRECHT weer actueel. Moeiteloos verandert ze Mack the Knife uit 1928 in Holleeders Gang, Mandalay is symbool voor protesten in Birma, Pirate Jenny wordt kruidenierdochter Maggie Thatcher die van winst en privatisering droomt en Abortion is Illegal slaat op President Bush die graag ziet dat vrouwen kinderen krijgen om genoeg soldaten te hebben voor de oorlog. Het is verrassend om te zien hoe Brechts liederen vijftig jaar na zijn dood nog steeds aan spreken. Ze moeten wel worden gebracht door een stevige vrouw als Fifi, die op hakken in korset en strookjesrok lelijke gezichten trekt à la Nina Hagen en eerder schreeuwt dan dat ze zingt. Zo deden Lotte Lenya en Gisela May dat ook. “Dit is wel het Parool Theater, dus je moet het gezellig houden,”onderbreekt Ravissant een betoog van L’Amour dat mannelijke politici worden geleid door hun geslachtsdeel. Net zoals de show van de duo niet kan zonder het pianospel en kwinkslagen van Ravissant, zo zijn Brechts teksten veel sterker door de muziek van componisten Hanns Eisler en Kurt Weill. Gelukkig eindigt de avond met de meezinger Show Me the Way to the Next Whisky Bar. “Maar vrolijke Brechtnummers zijn als een vrolijke tandarts: daar zit iets achter,” aldus Ravissant.

 

HET PAROOL 11 Juni 2009 Flirten met Piaf, Brel en Shaffy

“Buvez le vin mais prenez pas la drogue!” roept Fifi die het masker van Nicholas Sarkozy draagt. “Aangenaam Narcosy” grapt de pianist als hij de verschijning voorstelt aan het publiek. Zo grapt en grolt het cabareteske duo zich door een ruim uur durend reperoire vol uitbundige en ingetogen chansons. De rauwe stem van Fifi raspt totdat het kippenvel over de huid trekt........ De show is één vette knipoog naar de tragiek die hand in hand gaat met liefde en de glitter en glamour van het vroegere Franse nachtleven. Rodolfo maakt uitstapjes naar de klassieke muziek door Mozart, Tsjaikovski en andere meesters naadloos tussen de chansonklanken door te spelen. Momenten waarop Fifi theatraal haar ogen ten hemel richt. Rodolfo speelt af en toe op een minipiano, die hijzelf heeft ingebouwd in een attachékoffertje: “Mijn a-touchékoffertje.” Ook bij één van de laatste nummers verbaast het publiek zich: het is een Franse versie van Sammy van Ramses Shaffy. Toch is het zijn eigen tekst: “Het was zijn debuut in Parijs.”